Ik heb eigenlijk conceptuele problemen. “Privacy” in de Nederlandse cultuur of zelfs in de Europese cultuur is helemaal anders dan “privacy” in mijn cultuur. Sommige dingen die hier heel privé zijn, zijn in mijn cultuur helemaal normaal en andersom.
Bijvoorbeeld, als op straat iemand dood valt, kan je in de krant van de volgende dag, de naam, leeftijd, afkomst en alle de gegevens van die persoon terugvinden. Hier is dat ondenkbaar!! Als je de leeftijd bij ons aan een vrouw vraagt, is de kans groot dan je een klap terug krijgt. Hier vinden de meeste vrouwen het geen probleem om dat te zeggen.
Ik wil dan zo neutraal en internationaal blijven. Ik ben trots op mijn buitenlandse afkomst terwijl sommige mensen er probleem mee hebben. Ik vind het juist een voordeel. Verschillende achtergronden die tegen elkaar botsen geven bijna altijd goede resultaten. Sinds ik hier ben, heb ik het fenomeen heel fascinerend gevonden. Wat krijg je na de botsing als resultaat.
Meer dan 500 jaar gelden was er een grote “invasie” van Europa naar Amerika (het vasteland) en als resultaat krijgen we een van de grooste culturele botsingen ooit.
Nu ben ik opzoek naar Latino’s fotografen en audiovisuelers die iets dergelijks hebben beleefd zoals de Mexicaanse fotograaf Manuel Alvarez Bravo die negen maanden in Nederland was en een boek van het contrast heeft gemaakt. Ik wil ook Latino’s kunstenaars die ooit iets met “privacy” hebben gedaan. Ik begin mijn zoektocht met bekende Latinos in de fotografische documentaire wereld.
In de geschiedenis van Latijns-Amerika kunnen we veel belangrijke namen terugvinden die tussen 1950-1980 interessante werken hebben gemaakt. In eerste instantie heb ik een hoop namen gevonden o.a. Claudia Andújar, Luis Carlos Bernal, Carlos Blanco, Carlos Contreras, Sandra Eleta, Sara Facio, Roberto Fantozzi, Luiz Carlos Felizardo, Roberto Fontana, Milton Guran, Annemarie Heinrich, Graciela Iturbide, Nacho López, Sebastian Salgado (migrations)Héctor Méndez Caratini, Pedro Meyer, Juan Travnik, Joao Urban, Ivan Cañas, Raúl Corrales, Alberto Diaz (Korda), Ramon Martínez Grandal.
Grappig is het om te lezen dat Raúl Corrales de leraar en tegenstander van Alberto Diaz (Korda) was. Een bekende uitspraak van Raúl Corrales is: “Ik ben een betere fotograaf maar Korda is bekend” Korda heeft dat toegegeven.
Er is veel te lezen en te zien over de verschillende stromingen die er bestaan zoals surrealisme, magisch realisme, fantastisch realisme, conceptualisme, etc. Ik ben op zoek naar een inspiratiebron, een held of alleen meer weten over de geschiedenis van mijn Latijns-Amerikaan via de beeldende kunstenaars.
“The best definitions of the richness and complexity of Latin America. He classified the countries of the region as testimonial peoples, new peoples and transposed peoples, three categories that point out the differences between the countries with an indigenous majority, the countries formed by immigrants and the countries with a social and racial mixture. The diversity of the conclusions of such an analysis is helpful in the understanding of the ways by which photography reveals the multiple Latin American idiosyncrasies. “We don’t have an identity, we have them all”, as Mario Vargas Llosa has stated.” Tekst uit Zonezero.com
Bijvoorbeeld, als op straat iemand dood valt, kan je in de krant van de volgende dag, de naam, leeftijd, afkomst en alle de gegevens van die persoon terugvinden. Hier is dat ondenkbaar!! Als je de leeftijd bij ons aan een vrouw vraagt, is de kans groot dan je een klap terug krijgt. Hier vinden de meeste vrouwen het geen probleem om dat te zeggen.
Ik wil dan zo neutraal en internationaal blijven. Ik ben trots op mijn buitenlandse afkomst terwijl sommige mensen er probleem mee hebben. Ik vind het juist een voordeel. Verschillende achtergronden die tegen elkaar botsen geven bijna altijd goede resultaten. Sinds ik hier ben, heb ik het fenomeen heel fascinerend gevonden. Wat krijg je na de botsing als resultaat.
Meer dan 500 jaar gelden was er een grote “invasie” van Europa naar Amerika (het vasteland) en als resultaat krijgen we een van de grooste culturele botsingen ooit.
Nu ben ik opzoek naar Latino’s fotografen en audiovisuelers die iets dergelijks hebben beleefd zoals de Mexicaanse fotograaf Manuel Alvarez Bravo die negen maanden in Nederland was en een boek van het contrast heeft gemaakt. Ik wil ook Latino’s kunstenaars die ooit iets met “privacy” hebben gedaan. Ik begin mijn zoektocht met bekende Latinos in de fotografische documentaire wereld.
In de geschiedenis van Latijns-Amerika kunnen we veel belangrijke namen terugvinden die tussen 1950-1980 interessante werken hebben gemaakt. In eerste instantie heb ik een hoop namen gevonden o.a. Claudia Andújar, Luis Carlos Bernal, Carlos Blanco, Carlos Contreras, Sandra Eleta, Sara Facio, Roberto Fantozzi, Luiz Carlos Felizardo, Roberto Fontana, Milton Guran, Annemarie Heinrich, Graciela Iturbide, Nacho López, Sebastian Salgado (migrations)Héctor Méndez Caratini, Pedro Meyer, Juan Travnik, Joao Urban, Ivan Cañas, Raúl Corrales, Alberto Diaz (Korda), Ramon Martínez Grandal.
Grappig is het om te lezen dat Raúl Corrales de leraar en tegenstander van Alberto Diaz (Korda) was. Een bekende uitspraak van Raúl Corrales is: “Ik ben een betere fotograaf maar Korda is bekend” Korda heeft dat toegegeven.
Er is veel te lezen en te zien over de verschillende stromingen die er bestaan zoals surrealisme, magisch realisme, fantastisch realisme, conceptualisme, etc. Ik ben op zoek naar een inspiratiebron, een held of alleen meer weten over de geschiedenis van mijn Latijns-Amerikaan via de beeldende kunstenaars.
“The best definitions of the richness and complexity of Latin America. He classified the countries of the region as testimonial peoples, new peoples and transposed peoples, three categories that point out the differences between the countries with an indigenous majority, the countries formed by immigrants and the countries with a social and racial mixture. The diversity of the conclusions of such an analysis is helpful in the understanding of the ways by which photography reveals the multiple Latin American idiosyncrasies. “We don’t have an identity, we have them all”, as Mario Vargas Llosa has stated.” Tekst uit Zonezero.com
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten